این پست وبلاگ را میتوانم احساسی ترین پست آن شاید برای همیشه بنامم ، احساساتی به خاطر هم وطنانم که جانشان به خاطر قدرت طلبی کودتاچیان و روسیه به خطر افتاده.تهران به شهری خطرناک تر از حد طبیعی تبدیل شده.آلودگی هوا دیگر حرف اول خطرناک بودن را نمی زند.ترافیک و تصادفات ناشی از ان هم همینطور.چشم همه ی خطرها با بهت بند شده به دستگاه پارازیت انداز روس . دستگاهی که به ظاهر برای پارازیت انداختن بر روی تلویزیون ها ی واقعیت پرداز غیر ایرانی است ، اما به واقع دستگاهی است برای سرکوب کردن شرعی مردم و راحت شدن از دست خودشان و اعتراضاتشان.شیرینی قدرت آنقدر کام اینان را نوازش کرده که تر وخشک را با هم می سوزانند و گویی فراموش کرده اند که کمی از مردمی که قرار است در این آتش بسوزند -هموطنان ما هستند- به خودشان رای داده اند.
وقتی در مورد این دستگاه و خطرات ناشی از فعالیتش که علنن جان انسانها را به مخاطره می اندازد حرفی به میان می آید مو بر تن آدم سیخ می شود.حال آنکه کننده گان این کار حتا اگر ایرانی هم نباشند باید حیوان باشند که چنین اجازه ای به خود می دهند که جان انسانی که زنده است و راه میرود را تهدید کنند.
اما روسیه ، که از در بیرونش می کنیم و از پنجره وارد میشود-البت پنجره ای که سران کودتا باز گذاشته اند- ؛ فکر میکنم که باید تنبیهی درست وحسابی شود.
"اگر قرار است ما روز 13 آبان جلوی سفارت این کشور تحصن کنیم ، پا را فراتر از تحصن ی خالی می گذاریم و با باز کردن درب های این سفارت اقدام به دستگیری کارکنان روسی آن و نگهداری از آنها در نزدیکترین نقطه به این دستگاه میکنیم. یا روسها باید دست از مردم کشی و غارت ایران بردارند یا باید اولین قربانیان خدعه ی خودشان باشند..."
